ضدعفونی‌کننده‌ها یا مواد آنتی سپتیک (antiseptic) :

دسته‌ای از مواد ضد میکروب هستند که در سطح بافت‌های زنده پوست و بدن استفاده می‌شوند .

و با اثر بر باکتری , ویروس و قارچ اسپور باکتری‌ها و سایر ارگانیسم‌ها آن‌ها را از بین می‌برند و یا از رشد آن‌ها جلوگیری می‌کنند.

برخی از این مواد میکروب ها را از بین میبرند .

در حالی که برخی دیگر فعالیت میکروب ها را مهار می کنند .

گندزاها  (Disinfectant) :

مواد پاک‌کننده ابزار، وسایل، لباس‌ها، کاشی‌ها، وان حمام، دستشویی و حمام هستند.

مواد گندزدا برای پاکیزگی سطوح غیر زنده و مواد ضدعفونی‌کننده برای بافت‌ها و موجودات زنده به کار میروند.

باکتری کش ها ضدعفونی‌کننده هایی هستند که خاصیت ضد باکتریایی آنها اثبات شده باشد .

میکروب کش هایی هایی که ویروس را از بین میبرند .

ضدعفونی به معنی سترون کردن نیست و در ضدعفونی ارگانیسم‌های بسیار مقاوم مانند هاگ باکتری‌ها  از بین نمی‌روند.

کاربرد محصولات :

ضدعفونی‌ کننده‌ها از عفونت و پوسیدگی جلوگیری می‌کنند .

استفاده از ضدعفونی ‌کننده‌ها برای تأمین سلامتی بسیار ضروری است .

و از عوامل مهم پیشگیری از بیماری‌ها بخصوص، بیماری‌های مسری می‌باشد.

تفاوت اصلی میان ضدعفونی‌کننده و پادزیست یا آنتی‌بیوتیک در این است که مواد ضدعفونی‌کننده فقط استعمال خارجی دارند و باکتری‌ها را نابود می سازند .

در حالی که پادزیست‌ها پس از مصرف خوراکی یا تزریقی وارد خون  می‌شوند و عوارض کمی برای بدن دارند.

همچنین از مواد ضدعفونی‌کننده برای ساخت مواد گندزا  استفاده می‌شوند.

مواد ضدعفونی‌کننده شامل دو دسته هستند .

مواد ضدعفونی‌کنندهٔ باکتری کش ( Bactericide) .

که قابلیت نابود سازی مستقیم سلول باکتری از طریق نابودسازی دیواره آن که منجر به جذب آب، تورم و ترکیدن آن می‌شود را دارند .

و مواد ضدعفونی‌کنندهٔ مهارگر باکتری (Bacteriostatic) .

که از رشد و تقسیم سلولی باکتری جلوگیری می‌کنند.

الکل :

الکلها ، از جمله اتانول  و 2-پروپانول / ایزوپروپیل الکل که گاهی اوقات به عنوان روح جراحی شناخته می شوند.

آنها به منظور ضدعفونی کردن پوست قبل از تزریق استفاده می شوند.

بتادین :